Reuzenoptocht 2025

De stadsomroeper van Oisterwijk heet “Hein de Roeper” en wordt gespeeld door Henk van den Nieuwenhuizen. Hij is een bekende figuur in Oisterwijk en geeft het evenement een nostalgisch tintje. Henk is meerdere keren kampioen geweest in het vak van stadsomroeper. In 2011 werd Henk officieel geïnstalleerd als stadsomroeper van Oisterwijk, als onderdeel van de viering van 800 jaar stadsrechten. Hij heeft een speciaal maatpak gekregen dat door zijn zoon is ontworpen. De stadsomroeper is een culturele verschijning die Oisterwijk promoot en ook in de lokale gemeenschap een breed draagvlak heeft.

De straatmuzikant Erik Potters uit Oisterwijk verzorgt al jaren optredens in Oisterwijk. Voor de Reuzenoptocht 21 september 2025 heeft hij een toepasselijk lied geschreven. Hij gaat met de aankondiging door de stadsomroeper Hein de Roeper dit lied ten gehore brengen aan de Commissaris van de Koning en andere gasten bij de start van de optocht. Hij gaat het lied ook zingen met de toeschouwers als opwarmertje voor de komst van de reuzengroepen, gildes en fanfares.

Het kloppende muzikale hart van Moergestel. In 1911 opgericht, maar nog steeds is onze muziekvereniging springlevend. Zo’n 60 actieve leden maken elke maandag- en dinsdagavond samen fanatiek muziek in één of meerdere van onze 4 orkesten. Met zijn allen muziek maken. Jong en oud, iedereen doet mee, iedereen mag zijn zoals hij is. Een warm bad, dat is Muziekvereniging Prinses Juliana. WAAR WIJ TROTS OP ZIJN Straatorkesten verdwijnen langzaam uit het straatbeeld, maar in ons mooie dorp houden wij de traditie hoog.

Intensief speurwerk door enkele gildebroeders in de jaren tachtig van de vorige eeuw hebben uitgewezen dat het gilde Sint Joris is op gericht op drie en twintig april vijftien honderd vijf en veertig. Meer gegevens zijn niet gevonden, ook niet over de periode tot zestien honderd achtentwintig. De koningslijst van het gilde begint met dat jaar. De oudste bekende koning is L.J.Baaten. De oudste ledenlijst vangt aan met het jaar zestien honderd en negen en vijftig. Het uniform. In vroegere jaren werd door de leden geen uniform gedragen omdat er geen geld voor was, noch in de gildekas, noch bij de leden afzonderlijk. Rond negentien honderd zes en vijftig zijn alle leden een sjerp gaan dragen. In het jaar negentien honderd drie en zestig is daar een zwarte hoed met een rode pluim aan toegevoegd. Door acties en eigen bijdrage kon de wens om een totaal uniform te hebben in negentien honderd drie en tachtig verwezenlijk worden. Schieten. Elk jaar is er een onderlinge schietwedstrijd met de gilde Sint Catharina uit Moergestel en Sint Joris uit Oostelbeers om de zilveren piramide. Op de tweede zondag na vijftien oktober is er het jaarlijkse wildconcours waar de prijzen uit wild en vlees bestaan. Tijdens het wildconcours wordt er ook een boom gezet voor de handboog schutters die op de wip willen schieten, in het bijzonder voor het gilde Sint Sebastiaan en Barbara uit Moergestel zodat deze ook aan de verbroedering kunnen deelnemen. Er komen elk jaar vele kruisboog schutters uit de omgeving naar deze wedstrijd ook voor de gezelligheid die er dan is. Sinds twee duizend en zeven wordt er geschoten om de zilveren wildtrofee die door de huidige keizer Hans Kerkhof geschonken is, dit is een wisseltrofee die tot in lengte van dagen aan het gilde zal toe behoren. Sinds de gemeente Moergestel op gegaan is in de gemeente Oisterwijk wordt er jaarlijks door de drie Moergestelse gilde geschoten om het gemeenteschild die door de laatste gemeenteraad van Moergestel geschonken is aan de gilden uit dankbaarheid voor hun aanwezigheid bij officiële gelegenheden. Door de vijf gilden uit de gemeente Oisterwijk wordt elk jaar gestreden om de gemeentelijke wisselbokaal die door de gemeente Oisterwijk geschonken is. De hofhouding. De koning wordt om de vier jaar gekozen middels het koning schieten. Het gilde heeft geen koningin maar een koningsdochter met bruidjes die bij elke gelegenheid met het gilde naar buiten treden, wat op vele gildefeesten veel bekijks en applaus heeft. Sinds het ontstaan van het gilde zijn er twee gildebroeders die zich tot keizer hebben geschoten, door drie maal achter elkaar koning te worden. De eerste keizer was Martinus van der Wouw die in het jaar negentien honderd zestig keizer werd, hij is reeds vele jaren overleden. In negentien honderd negen en negentig schoot de huidige keizer Hans Kerkhof zich voor de derde maal tot koning en werd hierdoor de keizer van gilde Sint Joris. Bezittingen. Het gilde heeft als wapen de kruisboog op wip, wat vroeger waarschijnlijk de voetboog op wip is geweest, het gilde heeft nog steeds een oude voetboog in haar bezit in het gildehuis. Het gilde is het bezit van een Moedervaan, vendels, trommen, een standaardruiter uitrusting, koningsvest, een keizerschild van de oude keizer, een schild voor de ere hoofdman, hoofdmanstaf gemaakt door gildebroeder Theo Roosen, de leden van de overheid hebben een schild om met daarop de functie die ze hebben binnen het gilde. De koning schenkt het door hem zelf ontworpen koningsschild nadat er een nieuwe koning is geschoten aan het gilde, zodat de naam van de koning nog in lengte van jaren wordt mee gedragen door de huidige koning. Het gilde is in bezit van twee schilderijen, olieverf op doek, die dateren van zeventien honderd en drie en vijftig, en zeventien honderd zeven en negentig. Een schilderij voorstellend Sint Joris te paard, waarbij een prinses met lam is afgebeeld. Het andere schilderij is na de gemeentelijke herindeling verhuisd naar het gemeente huis in Oisterwijk, hier staan twee gildebroeders met voetboog op.

Het gilde Sint Sebastiaan en Barbara vormt samen met de gilden Sint Catharina en Sint Joris het rijke gildewezen van Moergestel. Ofschoon de gildebroeders bij alle drie de gilden afkomstig zijn uit alle “hoeken” van het dorp, en tegenwoordig ook wel van daarbuiten, blijkt uit de overlevering dat de broeders van Sint Sebastiaan en Barbara vooral uit de kom van het dorp komen, die van Sint Joris vanuit richting Den Hild, en die van Sint Catharina vanuit Broekzijde/Heuvel. Elk gilde heeft zijn eigen identiteit en tradities. Historie Sint Sebastiaan en Barbara. Het gilde is ontstaan uit twee gilden, het Sint Sebastiaansgilde en het gilde Sint Barbara. Het Sint Sebastiaangilde werd door de kerk al in 1433 erkend als broederschap. In 1504 werden door Johanna van Boussies, Vrouwe van Moergestel, de rechten en plichten vast in de “kaart”, een formeel document wat je tegenwoordig zou kunnen vergelijken met statuten. De voorkeur van een groep binnen het gilde om het geweer als wapen te verkiezen boven de handboog, leidde tot een splitsing. Deze groep ging verder onder de naam Sint Agnes-gilde. Ook binnen dat gilde kwam het begin jaren ’30 van de vorige eeuw tot een splitsing. Deze groep ging verder onder de patroonheilige Sint Barbara. In 1954 werden de meningsverschillen bijgelegd. Jan van Elderen (keizer, overleden 1994), bewerkstelligde een hereniging. Het gilde zou voortaan verder gaan onder de naam Gilde Sint Sebastiaan en Barbara. Op 22 januari 1979 zijn de statuten van het gilde notarieel verleden, waarmee de vereniging rechtspersoonlijkheid kreeg. Bij gelegenheid van het 575-jarig bestaan van het gilde organiseerde men in 2008, gezamenlijk met de twee andere Moergestelse gilden, het gilde Sint Joris en Sint Sebastiaan uit Heukelom en het gilde Sint Sebastiaan uit Oisterwijk, een Landjuweel voor alle Brabantse gilden. Het gilde is “thuis” bij Grandcafé ’t Stokske, waar een gildehuis is ingericht en een schietbaan. Wapen. Het wapen van het gilde is de handboog. Door het ontstaan van het gilde uit twee gilden die verschillende wapens hanteerden, is te verklaren dat het huidige gilde zowel schiet op doel (horizontaal op een blazoen), als op de wip. Bij gildewedstrijden neemt men aan beide disciplines deel, en dat is bijzonder. Bij het schieten op de wip, wordt geschoten op een kunststof plaatje met een diameter van 14 cm dat bovenop de schutsboom ligt, op 14 meter hoogte. Het is niet makkelijk dat plaatje te raken, vooral omdat de schutter bij het richten rekening moet houden met het gedrag van de geloste pijl wanneer die gaat “klimmen”. Aan het plaatje is een koord bevestigd, waarmee het na afschot kan worden terug “gewipt” naar zijn plaats. Koningschieten. Om de drie jaar wordt op de wip geschoten om het koningschap. Bovenop de schutsboom wordt een vogel geplaatst. De kandidaten voor het koningschap schieten tegelijk op de vogel. Dit is een spectaculair gebeuren, dat vraagt om uiterste concentratie, beheersing van de zenuwen, en strategie. Het komt erop aan de pijl in de aanslag te hebben wanneer de vogel los staat, en vanaf de juiste plaats, op het juiste moment “toe te slaan”. Als teken van zijn waardigheid ontvangt de koning het zilveren koningsschild. Weet een koning driemaal achtereen het koningschap te verwerven, dan krijgt hij voor het leven de titel “keizer”. Een illustere keizer was Jantje van Elderen die de broederschap binnen het gilde sterk heeft bevorderd. De huidige keizer is Frans van de Zanden.

Ontstaan van Gilde St. Catharina Over ons gilde van St. Catharina uit Moergestel staat het navolgende vermeld: “De oude kerk van “onsen dorpe ande heerlicheyt Gestel bij Oisterwijck”, zoals Moergestel in 1428 nog werd genoemd, was toegewijd aan St. Jan Baptist; zij wordt al vernoemd in 1334. In deze kerk stichtte pastoor Petrus van de Hovele, in 1471 overleden, een altaar van de H. Catharina, dat in 1520 het altaar van Catharina, Barbara en Agatha heette. Deze drie heiligen (en niet Agnes, zoals Jolles, schrijver van boek “De Schuttersgilden en Schutterijen van Noord Brabant”, schreef) staan ook afgebeeld op het oude ronde schildje op het patroonsteken van het gilde van St. Catharina te Moergestel. In de statuten staat vermeld dat het gilde in het jaar 1477 is opgericht. Catharina is afgebeeld met het rad, waarop zij gemarteld zou worden maar dat volgens de legende door een engel werd gebroken, en met het zwaard, waarmee zij uiteindelijk rond 310 werd onthoofd. Barbara, een eeuw vroeger door haar vader onthoofd, draagt de palmtak van de martelaren. Agatha houdt in haar hand de tang, waarmee haar borsten werden afgesneden voordat zij rond 250 werd verbrand. De bruidjes, zijnde Catharina, Barbara en Agatha, dragen als attributen in de optocht het rad, zwaard en een kerker met zich mee. Deze afbeeldingen, m.u.v. de kerker, komen ook terug in ons logo

Het Oisterwijkse gilde Sint-Sebastiaan is begin 15de eeuw, 1411, ontstaan. Sint-Sebastiaan is altijd een belangrijk gilde geweest in de Oisterwijkse gemeenschap. En nog steeds is er een zeer goede band met de plaatselijke kerk en overheid. Begin 1900 is het gilde ingeslapen, maar in 1951 is het weer actief geworden. Enige gildebroeders van nu, waren toen ook al lid. Het gilde bezit nog verschillende stukken en koningsschilden uit de 19de eeuw. Ook bezit het gilde een boek met de namen van overleden gildebroeders (“zielenboek”). Deze lijst gaat terug tot de jaren van oprichting, nu ongeveer 600 jaar geleden. Momenteel telt Sint-Sebastiaan ongeveer dertig leden. Peter van Loon heeft in juli 2009 voor de derde achtereenvolgende keer de koningsvogel afgeschoten en is daardoor de eerste keizer van het gilde. De gildeleden schieten met de handboog op doel en wip. Het gildeterrein ligt aan de rand van het Oisterwijkse dorpscentrum.

Het Gilde is opgericht in 1616 en wij schieten met de handboog op wip. Wij schieten op het schietterrein ’t Schild langs de jeu de boules banen in de Nemelaerstraat te Haaren. Kom eens kijken en proberen in de maanden vanaf half april tot oktober elke woensdag vanaf 19.00 uur op de achterste gildeboom, tegen het voetbalveld aan. (tenminste als het geen slecht weer is.) Vanuit de middeleeuwen zijn deze gilden opgericht voor de bescherming van het volk vanuit het kerkelijk gezag. Nu is dat een historisch cultureel erfgoed. Zo hebben de gilde hun eigen gebruiken en toch doen we in Haaren veel gezamenlijk, dan treden we op als de drie Haarense gilden tijdens een kerkdienst, bij dodenherdenking, bij de kermisdagen in juni en bij bijzondere gelegenheden. Wat doen wij binnen de gilde? * Schieten handboog op wip. * Teren, altijd de laatste zaterdag van de maand mei. * Deelname aan gildefeesten op een gildedag met meerdere gilden buiten Haaren. * Onderlinge wedstrijden, waarvan het koning schieten, e.d. * Je kan tamboer of vendelier worden.

Dit Gilde stamt uit 1477

Over de oprichting van dit gilde zijn geen oude bewijsstukken voorhanden, daar alle papieren van vóór 1900 verloren zijn gegaan. Toch zijn er voldoende aanwijzingen om aan te nemen dat het in 1531 is opgericht. Omdat Haaren drie gilden heeft, schiet elk gilde slechts om de negen jaar koning. Bij St. Joris schiet men met de kruisboog op de houten vogel. De regerende koning krijgt drie schoten op de losse vogel voordat de gildebroeders op het inmiddels vastgezette doel mogen schieten.

Wie zijn Die Landouwe? Wij zijn een Genkse volkskunstgroep anno 1953. Die Landouwe heeft al heel wat op haar palmares staan. Optredens in binnen- en buitenland, festivals her en der, onderscheidingen, ministeriële erkenningen, verbroederingen met tal van buitenlandse groepen, en ga zo maar door. Het zwaartepunt is enigszins verschoven, doch het doel is ongewijzigd: “Het behoud van de Vlaamse volkskunst” door muziek, zang, dans en vendelzwaaien. Momenteel tellen wij een twaalftal vendeliers en twee muziekanten. Ons doorzettingsvermogen en inzet zagen wij beloond nadat onze eigen vendelcreatie “De Slagmolen” werd opgenomen in “Vendel nu 4”, een uitgave van “Het instituut voor Vlaamse Volkskunst”. Later volgt nog “Den Dool” en “Ter Aerde”. Wat betekent “Die Landouwe”? De vertaling van dit oud-vlaamse woord is ′een onbewerkte akker′ of ′een braakliggend stuk land′. Het onontgonnen, landelijke Genk van 1953, vrijwaren en beschermen voor de industrie, zo meenden destijds onze voorgangers. Dit mag men echter niet al te letterlijk nemen, de oprichters van Die Landouwe viseerden hier niet de industrie als dusdanig doch het ermee gepaard gaande verval van traditie en eigenheid. Zij wilden met de oprichting van een volkskunstgroep onze Genkse bevolking wakker schudden en wakker houden voor hun Vlaams cultureel erfgoed en hun verantwoordelijkheid tot beheer en exploitatie van deze erfenis.

Wij zijn een gezellige groep muzikanten uit Oisterwijk. Wij spelen het hele jaar door met veel plezier en het belangrijkste vinden wij dat het, waar we ook komen, gezellig en vrolijk wordt. Muziek geeft verbinding! De Böllekes zijn een springlevend blaasorkest met leden die in leeftijd variëren van 31 tot 69 jaar, die nog lang muziek met een knipoog hopen te maken. Historie In 1974 besloten enkele jongens uit Harmonie Orkest Oisterwijk om met elkaar muziek te gaan maken buiten de harmonie om. De Böllekes waren geboren, met een knipoog naar de Döllekes zoals Oisterwijkers in carnavalstijd heten. We werden al gauw uitgebreid tot 9 koperblazers met slagwerk, allemaal jongens van een jaar of 16. Vanaf 1981 werd onze prijzenkast gevuld. Zo wonnen we, 3 jaar op rij en in totaal 11 keer, het Blèrconcours. De fraaie wisselbeker mocht mee naar huis. We werden steeds meer een vaste waarde voor het Oisterwijkse carnaval. Zo waren we de hofkapel van de Raad van Elf van Trappaf en begeleiden we nog steeds de jaarlijkse Sauwel- en gala-avonden. Maar overal, het hele jaar door, waar een feest te vieren is, zijn de Böllekes erbij. Hoogtepunten daarvan waren optredens in het Thialf stadion en de optredens in Duitsland. Maar ook de jaarlijkse meiwandeling naar Moergestel en het opluisteren van wielerevenement Brabants Mooiste begin september. De wekelijkse repetitie bij de Bunders wordt goed bezocht en we treden nog zo’n twee keer per maand op. In de loop van de tijd is het blaasorkest uitgebreid met sousafoon- en rietblazers tot momenteel 21 man. Altijd alleen mannen en dat bevalt goed. De vrouwen en de gezinnen waren wel altijd bij de Böllekes betrokken. Die zijn als het ware met het orkest meegegroeid.

Die Naemloose Speelers bestaat al meer dan zestig jaar in Moergestel. Elke herfst brengt deze toneelvereniging een kindertoneelstuk op de planken in Den Boogaard. De vereniging draait volledig op vrijwilligers en betrokken dorpsgenoten. Het enthousiaste bestuur bestaat onder meer uit Ad Kocx als voorzitter en Hanneke van de Sande als secretaris. De voorstellingen zijn altijd een feest voor het hele dorp. Ook dit jaar staan de spelers weer klaar: op vrijdag 7 november en zondag 9 november 2025. Mis het niet en kom gezellig langs!

Peer Paorel, Gèèselse Ermelindis, Heukelomse Mie, Arioneke ùt Haoren De eerste drie reuzen zijn in het kader van de millenniumwisseling en de gemeentelijke herindeling van 1997 geboren. In 2010 is er een klein reusje bijgekomen: Hendrikje het monster van de vennen. In 2021 vonden er opnieuw gemeentelijke herindelingen plaats, dit heeft er voor gezorgd dat zich een nieuwe reus vanaf november 2020 heeft aangesloten bij het reuzengilde: Ariaoneke ùt Haoren De vier reuzen zijn ieder ongeveer 3,5 meter hoog (Hendrikje als hij gedragen wordt 1,70 meter). Vroeger werden de reuzen traditioneel gemaakt van wilgentenen, Zo zijn Peer, Ermelindis en Mie ook vervaardigd. De jongste reus Ariaoneke is heeft een moderner binnenwerk van aluminium. Door de manier van maken wegen de reuzen al gauw rond de 40 tot 45 kilo. De reuzen van de Gemeente Oisterwijk kunnen als een van de weinige reuzen in Nederland nog echt gedragen worden door dragers. Bij een beperkte beschikbaarheid van dragers, kan er gekozen worden om de reuzen op wieltjes te zetten om ze toch aan het publiek te kunnen tonen. Het vijftal wordt in het openbaar begeleid door een groep enthousiaste mensen en een muziekgezelschap (FC NOTT) De vier reuzen symboliseren eenheid in verscheidenheid. Ze bieden daarnaast de mogelijkheid tot samenwerking. De reuzen maken vaak hun opwachting bij lokale feesten en belangrijke gebeurtenissen in hun gemeente.

Germaine van de Walin Neerwinden is onderdeel van Landen en bij het 800 jarig bestaan is de reus gebouwd in deze zeer reuzenvriendelijke Gemeente. Neerwinden is lid van VZW De Landense Reuzengilde. De groep bestaat uit 9 begeleiders. Gebouwd in 2012. Evenbeeld van Germaine Moureau die gekend was omdat zij kinderen hielp die last hadden van “Fivelène” of trage koorts waardoor kinderen lastig en huilerig werden. Hoogte 4.50 m. – Gewicht 120 kg.

Tamboerkorps Tamboerkorps St. Cecilia Zegge is opgericht november-1957. De afgelopen 65+ jaren heeft het korps zich altijd in stijgende lijn ontwikkeld en mag het zich één van de betere tamboerkorpsen van het land noemen. Het korps is regelmatig te vinden op concoursen, wat garantie geeft voor het hoogstaande niveau, en heeft het korps in 2005-2009-2013-2017 en 2022 gouden medaille behaald op het toonaangevende Wereld Muziek Concours te Kerkrade, ook in 1981 nam het korps deel aan hetzelfde WMC met een 2e prijs als resultaat. Het korps behaalde in 1978 – 2000 – 2023 de hoogste landstitel voor de Mars-Wedstrijden om de Nederlandse Kampioenstitels. Het Korps is te boeken voor optredens, denk aan parades- taptoes- serenades- concerten, in binnen en buitenland. Voor meer informatie neem contact op via optredens@tamboers.nl. Weetje: Er is een verschil tussen slagwerkkorpsen als Tamboerkops en Drumband – traditioneel (jaren 50) deden ze het zelfde, het bespelen van scherpe-doffe-tenor en overslag trommels vooral als aanvulling op Harmonieën en Fanfares. Het latere verschil: * Tamboerkorps blijft bij de oorsprong op pure trommels als dove-scherpe-diep-overslag en mogelijk met pijpers en trompetten (St. Cecilia bespeelt enkel de trommels). In de jaren 90 wordt dit instrumentarium aangevuld met bongo’s, conga’s, timbales, rototoms, a go go bells, samba-whistle, maracas, vibraslap, guiro en castagnetten. * Drumband gaat verder in ook melodisch instrumentarium als Lyra- Mallet- Xylofoon- Marimba wat kenmerkend is in Nederland. Geschiedenis: Slagwerk korpsen in Nederland ontstaan in de jaren 50 afgeleid van de Amerikaanse korpsen en met slagwerk muzikanten vnl. uittredend uit de blaasorkesten. Niet het in 1957 opgerichte, toen nog Drumband St.Cecilia, dit waren een 20tal tieners die gewoon wilden trommelen, nog nooit een instrument aangeraakt en dus kartonnen dozen ombouwden om een bruiloft in 1956 op te fleuren. Voorzitter van de Harmonie zag zijn kans en lijfde de groep in en vond wat later de ex. Indiëganger Jan Verstraten (Harmonie lid) gewillig om van de groep iets te maken. Onze persoonlijke Godfather Jan maakte er een succes story van haalde oud Roosendaalse Trommelaere Cees Keepers naar Zegge (gestart in 1965) wat 13 jaar later leidde naar het Nederlands Kampioenschep 1edevisie in 1978…. en de rest is geschiedenis…

Hendrik van Wassenaer Het doel van de Royer Reuzengilde is het in stand houden van het patrimonium van de Royse reuzen, door deel te nemen aan nationale en internationale reuzenommegangen waarbij de eigen(aardig)heden van de Royse bevolking uitgebeeld worden. De Royer Reuzengilde bestaat uit 5 actieve leden ‘van het eerste uur’, aangevuld met een 20-tal leden en sympathisanten. De Royer Reuzengilde begeleidt met 15 gildebroeders de reus Hendrik van Wassenaer tijdens de activiteiten. Hendrik van Wassenaer is van Nederlandse afkomst. Zijn vader was admiraal van de Nederlandse Vloot en Hendrik was geliefd door zijn tolerantie voor andere geloven.

Wij zijn ruim 25 enthousiaste dames uit Oisterwijk (en omstreken) en onder aanvoering van onze onmisbare bandleider Bart, spelen we de pannen van het dak! Hardslag bestaat uit 5 secties (Timba, Snare, Repinique, Marcacao en Surdo) die samen zorgen voor een energieke en opzwepende Braziliaanse klanken. Iedere dinsdagavond oefenen we op de arrangementen van Bart, om vervolgens te knallen bij diverse evenementen in de regio! In september, aan het begin van het nieuwe seizoen, hebben we onze jaarlijkse vergadering. Daarbij komt van alles op tafel, van outfits tot nieuwe leden en van kasboek tot de planning van optredens voor het nieuwe seizoen. En aan het einde van het seizoen sluiten we af met ons jaarlijkse feestavond. Zo proberen we er ieder jaar weer een leuk seizoen van te maken met onze fijne Hardslag club!

De eerste reus was er al in de 14e eeuw bij de omgangen in Antwerpen! Deze omgangen zijn er nog steeds. Daarna dus in 1977 nieuw leven ingeblazen. De reuzen van Deurne zijn de grootste reuzenfamilie van Antwerpen en hun verhaal begon in 1977 met het ontstaan van de Preutelmadamme ter ere van het jaar van het Dorp in 1978. Geboren in de schoot van vzw Turninum, was het de bedoeling met haar deel te nemen aan stoeten over heel het land. Tussen 1992 en 1996 lag de stoet even stil door organisatorische en financiële problemen, maar daarna werd de draad weer opgepikt om nooit meer te laten vallen. In 2006 kwamen de reuzenliefhebbers uit onder de mantel van Turninum en werd de vzw Reuzen van Deurne een aparte entiteit. De reuzen worden begeleid door een tiental personen en maar liefst 4 reuzen zijn van de partij. Zij tonen het goede en eenvoudige leven in Antwerpen.

Pasveer is uniek in zijn soort. Met behoud van tradities is Pasveer nog altijd innovatief in haar doen en laten. Muzikaal brengt Pasveer muziekstukken van de grote meesters en wordt er met de ‘Baseler’ trommeltechniek gespeeld. Geen koperwerk, maar met piccolo’s, dwarsfluiten en lyra’s geven dit korps een uniek karakter. Naast de eigen interpretatie van klassieke muziek stukken speelt Pasveer ook hedendaagse muziek op een eigenwijze manier. Door de strakke uniformering met een chique uitstraling, het ‘showmanschap’ én de flitsende show choreografieën met een hoge moeilijkheidsgraad, is Pasveer in binnen- en buitenland altijd succesvol. Al sinds de jaren 70 behoort Pasveer tot de top. Vele nationale en internationale prijzen staan al op haar naam. Zo heeft Pasveer als enige korps ter wereld kampioenstitels behaald op alle onderdelen van het Wereld Muziek Concours! In 1989 werd Pasveer WMC kampioen Show en in 1993 WMC kampioen Mars. In 2005 behaalde zij de WMC titel op het onderdeel Marsparade. Tijdens het Wereld Muziek Concours in 2009 werd het Pasveerkorps tweemaal vicekampioen, zowel op het onderdeel ‘Marsparade’ als op het onderdeel ‘Show’. Tijdens de editie van 2013 werd Pasveer wederom Vice kampioen op het onderdeel Marsparade en werd een gouden medaille met onderscheiding behaald op het onderdeel show. Op het afgelopen WMC in 2017 deed Pasveer het onmogelijke en werd wereldkampioen op het onderdeel ‘show’ met het wervelende programma ‘To find a home’ en haalde daarmee de felbegeerde vaandel terug naar Leeuwarden. De uiterst succesvolle show werd door de vakkundige jury beoordeeld met 96,08 punten. Een onwaarschijnlijk goede prestatie. Pasveer heeft niet alleen tijdens het Wereld Muziek Concours in Kerkrade successen behaald: In 1998 deed het Pasveer mee aan de World Show Band Championships in Londen, alwaar het korps het wereldkampioenschap in de divisie “Showband” behaalde. In de zomer van 2008 won Pasveer The WAMSB International Open Championship in België en al 23 keer op rij is Pasveer overtuigend verkozen tot beste showband door de officiële lezerspoll van de Slagwerkkrant. Pasveer bestaat uit ongeveer 55 jongens en meiden. De gemiddelde leeftijd is pak hem beet 19 jaar.

HARTEN BOER: De reus maakt deel uit van de Kaartreuzen uit Turnhout. Op het einde van de 17e eeuw noemde men deze afbeelding Lahire naar Etienne La Hire (eigenlijke naam Etienne De Vignolles 1390 – 11 januari 1443), de gezel van Jeanne d’Arc. HARTEN DAME: De reus maakt deel uit van de Kaartreuzen uit Turnhout. Op het einde van de 17e eeuw noemde men deze afbeelding Judith, symbool van vastberadenheid. HARTEN HEER: De reus maakt deel uit van de Kaartreuzen uit Turnhout. Op het einde van de 17e eeuw noemde men deze afbeelding Charles naar Karel de Grote of de Franse koning Karel VII. KLAVER BOER: De reus maakt deel uit van de Kaartreuzen uit Turnhout. Op het einde van de 17e eeuw noemde men deze afbeelding Lancelot, één van de ridders van de Ronde Tafel. KLAVER DAME: De reus maakt deel uit van de Kaartreuzen uit Turnhout. Op het einde van de 17e eeuw noemde men deze afbeelding Argine anagram van Regina, symbool van de vruchtbaarheid. KLAVER HEER: De reus maakt deel uit van de Kaartreuzen uit Turnhout. Op het einde van de 17e eeuw noemde men deze afbeelding Alexander naar de Griekse vorst Alexander de Grote. RUITEN BOER: De reus maakt deel uit van de Kaartreuzen uit Turnhout. Op het einde van de 17e eeuw noemde men deze afbeelding Hector naar een Trojaanse held of broer van Lancelot. RUITEN DAME : De reus maakt deel uit van de Kaartreuzen uit Turnhout. Op het einde van de 17e eeuw noemde men deze afbeelding Rachel, symbool van de vroomheid. RUITEN HEER : De reus maakt deel uit van de Kaartreuzen uit Turnhout. Op het einde van de 17e eeuw noemde men deze afbeelding César naar de Romeinse generaal Julius Caesar. SCHOPPEN BOER : De reus maakt deel uit van de Kaartreuzen uit Turnhout. Op het einde van de 17e eeuw noemde men deze afbeelding Ogier naar de vazal van Karel de Grote. SCHOPPEN DAME : De reus maakt deel uit van de Kaartreuzen uit Turnhout. Op het einde van de 17e eeuw noemde men deze afbeelding Pallas naar de Griekse godin Pallas Athena, het symbool van de wijsheid. SCHOPPEN HEER: De reus maakt deel uit van de Kaartreuzen uit Turnhout. Op het einde van de 17e eeuw noemde men deze afbeelding David naar de joodse koning.

De marchingband van OBK bestaat uit zo’n 35 muzikanten, gekleed in klassiek rode uniformen. Het harmoniekarakter van het orkest zorgt voor warme klanken. Het feit dat we straatoptredens combineren met het houtkarakter van een harmonieorkest maakt ons uniek in binnen- en buitenland. OBK’s marchingband bestaat uit klarinetten, saxofoons, dwarsfluiten/piccolo’s, trompetten, hoorns, euphoniums, trombones, bassen en slagwerk. Het muziekrepertoire bestaat uit statische marsen, gecombineerd met verschillende karakterwerken uiteenlopend van popklassiekers tot hedendaagse top hits.

Johanna Abcovia is de naam van de Goirlese Reuzin. Zij kwam vanuit de boot over de Ley aan in buurtschap Abcoven. Johanna verwijst naar de patroonheilige van de eeuwenoude Goirlese parochie. Toon meej’t Vèèreke verwijst naar de patroonheilige in Riel de parochie Antonius Abt. Met het varken wordt teruggegrepen naar de duivel in de Middeleeuwen die de heilige probeerde ter verleiden. Zin rechterhand rust op een wandelstok een t-vormig kruis een symbool van leven na de dood.

De Gezellen van ’t Groot Volk vzw is een Lierse vereniging. Met ondersteuning van het stadsbestuur staat zij in voor de Lierse Reuzentrein en de Ommegang. Doel • Bevordering van de kennis over en de praktijk van Lierse tradities en gebruiken. • Behoud, beheer en uitbouw van de Lierse Reuzentrein. • Behoud en beheer van andere Lierse reuzen. • Promotie en organisatie van de Lierse Ommegang. • Advies bij de creatie van een nieuwe reus. De Gilde van de Lierse pijnders verenigt al onze reuzendragers. De organisatie werd in het leven geroepen omdat de de stadsarbeiders die van oudsher de taak van drager op zich namen dat om diverse redenen niet meer kunnen doen. Reuzen kunnen maar tot leven komen wanneer zij gedragen worden. Telkens ze uitgaan is er per reus een ploeg van twee tot drie personen nodig, voor de fabeldieren zijn er dat zelfs acht tot zestien. Zo kunnen ze tijdens elke optocht regelmatig van drager wisselen. Onze grote reuzen wegen al gauw 60kg en meer. Dat wil echter niet zeggen dat reuzen dragen uitsluitend mannenwerk is. Onze vrouwelijke pijnders zijn daarvan het levend bewijs!

Jas verschijnt op Koningsdag en tijdens speciale gelegenheden, waarbij hij door de Burgemeester opgeroepen wordt met “Jas waor bende? “. Jas is 3,75 meter hoog, is een zelf lopende reus, kan zijn hoofd draaien, romp buigen en een arm uitsteken… en hij kan ook praten! Tijdens zijn verschijningen geeft Jas dan ook zijn mening over de gebeurtenissen. Buiten Boxtel is Jas een graag geziene gast tijdens Reuzenoptochten in Binnen- en buitenland, als Boxtelpromotie in de jumelage gemeente Wittlich (Duitsland) of tijdens de Vierdaagse van Nijmegen om de Boxtelse lopers een hart onder de riem te steken. Jas wordt tijdens deze activiteiten begeleid door de “Keigoeikes” voorheen een dansgroep, en de Jas band een muziekgroep van wisselende samenstelling. In 2007 heeft Jas een “make-over” gehad, sterk verjongd met een nieuw kapsel, nieuwe kleding en een lichter torso. De typische kiel, manchesterse broek, klompen en de pet zijn vanzelfsprekend gebleven als karakteristieke In 2009 verscheen een vrouw in het leven van Jas. Hanne mi de Moor. “een Moor” is een waterketel, welke vroeger op de platte buis kachel stond om te allen tijde heet water beschikbaar te hebben. Enerzijds om het droge klimaat, veroorzaakt door de kachel in huis, te verbeteren door de waterdamp en anderzijds om de stoep schoon en ongedierte vrij te maken met kokend water. Hanne is gekleed in Brabantse streekdracht en heeft een waterketel vast, waarmee ze symbolisch de stoep reinigt. In 2013 is Jas de Keistamper toegevoegd aan het Nationale Inventaris voor Immaterieel Cultureel Erfgoed van de VN-organisatie UNESCO en daarmee een boegbeeld voor de Reuzencultuur in Nederland. Jas de Keistamper en Hanne mi de Moor zijn ingeschreven in de Burgerlijke Stand van Boxtel en zijn aangemeld bij de Federatie van Reuzen in Nederland.

De Vrienden van Fromulus, gevestigd in Steenvoorde (59114) Frankrijk, zijn organisatoren van festiviteiten en verdedigers van feestelijke tradities. Eigenaars van drie Mounted Giants: Jean le Bûcheron, Maria et Mariona en Jacobus, ze zijn met name organisatoren van de Europese rondes van Mounted Giants. Jean le Bûcheron en Jacobus komen naar Oisterwijk

Stadsreus Sjtuf uit Roermond. De huidige stadsreus, genaamd Sjtuf, werd in 1982 geboren ter gelegenheid van de viering 750 jaar stad Roermond. Een jaar later werd het Remunjse Reuzegilde opgericht onder leiding van Paul Poell. Hij liet door kunstenaar Dolf Wong een grote kop met armen en een Christuskind maken. Die kop werd op een staketsel gezet en aangekleed met een groot gewaad. De gildeleden gaan gekleed in historische kostuums uit de 16de eeuw. De groep bestaat momenteel uit een 16-tal actieve leden plus diverse gastlopers en beschikt over een eigen gildehuis. De gildeleden willen de cultuur en historische waarde voor Roermond behouden. We trekken enkele keren per jaar mee in reuzenoptochten in binnen en buitenland (zie agenda) zo presenteren en promoten ze Roermond op een leuke en gezellige manier. Om dit in de toekomst te blijven doen zijn we steeds op zoek naar leden en/of gastlopers. De Roermondse reus stelt Christoffel voor, de beschermheilige van alle reizigers en de patroonheilige van onze fiere stad aan de Maas en onze Kathedraal. Het kind op de schouder stelt Jezus voor. In zijn rechterhand draagt Christoffel (Sjtuf) een lamp om in het donker zijn weg te zoeken, om Jezus veilig aan de overkant van de rivier te brengen. Zijn naamdag is 24 juli (vóór het Tweede Vaticaans Concilie viel zijn naamdag op 25 juli, maar omdat dat ook de naamdag van de apostel Jacobus is, werd Sint-Christoffel een dag verplaatst). In 1969 is hij echter door het Vaticaan afgevoerd van de Heiligenkalender. Hij mag nog wel als plaatselijke heilige worden vereerd.

JAN METTEN LIPPEN De vader van dit fictieve gezin is gebaseerd op het historische figuur Jan II van Glymes. Jan II van Glymes was Heer van Bergen op Zoom in een periode van grote voorspoed voor de stad. Hij had als bijnaam: “Jan metten Lippen” vanwege zijn grote lippen. Onder zijn leiding is ook het Hof van de Heren van Bergen gebouwd, later genoemd het Markiezenhof. Reus Jan is samen met Trui van den Toren op initiatief van Jan van Giels in het leven geroepen tijdens de kindervastenavond op 2 maart 1987. Met hulp van de Stichting Vastenavond en stadsarchivaris Corneel Slootmans zijn de reuzen technisch en historisch vormgegeven. TRUI VAN DE TOREN Trui van de Toren ontleent haar naam aan Gertrudis van Nijvel, de patroonheilige van Bergen op Zoom. De dame draagt enkele legenden met zich mee, in tijden van ziekte, hongersnood en muizenplagen, heeft ze een helpende hand toegestoken richting de bevolking van Bergen op Zoom. Verder heeft Getrudis een zoetwaterbron ontdekt door haar staf in het zoute kustwater van de Schelde te steken. Daarnaast is de patroonheilige ook stichter en naamgever van de kerk aan de Grote Markt in Bergen op Zoom. De kerktoren draagt de naam Peperbus en is tijdens de vastenavend de grootste reus van het Krabbegat. In hetzelfde jaar van de hartelijke ontvangst tijdens de Vastenavend, traden Jan en Trui tijdens de viering van 700 jaar heerlijkheid Bergen op Zoom in het huwelijk. Dit feest werd gevierd onder toeziend oog van verschillende reuzengroepen, afkomstig uit Nederland en België. TOONTJE Een jaar na het huwelijk van de reuzen ontstond er een gezin met als eerste zoon Toontje. Hij werd gedoopt in zijn eerste reuzenstoet in Bergen op Zoom, tijdens de tweede stoet van de organisatie. Toontje is een gedragen en wendbare reus. Het is een ondeugend ventje, wat graag contact maakt met het publiek aan de kant tijdens de stoet. MARIEKE In 1992 werd het gezin compleet met dochter Marieke. Ze is tijdens de Nacht van Berrege in het Anton-van-Duinkerkenpark gedoopt. Vanaf dat moment reist het reuzengezin met z’n vieren door België, Nederland, Frankrijk en Spanje, waar Marieke graag een dansje waagt met de kinderen langs de kant!

Jacqueline Puyt Jacqueline Puyt vertelt het verhaal van de hekserij in Nieuwpoort in de 16e eeuw. Net als haar moeder, in 1603, werd Jacqueline in Nieuwpoort als heks verbrand in 1627. Goliath Hij is de verpersoonlijking van de heldenmoed die de bevolking betoonde tijdens het beleg van 1489. Op 5 september 1948 huwde hij met Griete. Op 4 mei 1985 kregen ze samen een dochter, Rosalinde. Hij weegt 80kg en is 4,5 meter groot. Karel Lodewijk Cogge Karel is geboren te Veurne op 31 januari 1855 en overleden op 15 juni 1922, was een opzichter van de Noordwatering van Veurne (NWV). Tijdens de Eerste wereldoorlog zette hij samen met Hendrik Geeraert de overlaat van de Noordvaart open bij vloed waardoor de Duitsers moesten terugtrekken. Hendrik Geeraert Hendrik Geeraert werd geboren te Nieuwpoort op 15 juli 1863 en overleden te Brugge op 17 januari 1925. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd Hendrik Geeraert bij de Belgische soldaten achter de IJzer beroemd als de Nieuwpoortse schipper die in oktober 1914 de sluizen in Nieuwpoort opende en alzo het Duitse leger een halt toeriep.

Het bataillon speelt de Napoleontische oorlogen na. De naam herinnert aan de slag bij Austerlitz wat nu in Tsjechië ligt. Nu komen zij doen in Oisterwijk met charges en het afschieten van een heus kanonnetje. Opgericht in 1976 bij de herdenking van de 155ste sterfdag van Napoleon en zij komen uit Vitrival . Zij paraderen in het uniform van het Franse leger en voeren geweren, oorlogsdrums en dus een klein kanon mee. Dit alles tot in de kleinste details origineel uitgevoerd.

Stichting Reuzengenootschap De Brabantse Wal Ansjovion en Aspergilda in gezelschap van het Errebeesjesorkest. Reuzen Brabantse Wal (Bergen op Zoom) dragen streekproducten uit. In de buurt van Bergen op Zoom staat langs de A 58 een toeristisch bord met het opschrift ‘Brabantse Wal’. Dit is een regio die wordt gevormd door de gemeenten Bergen op Zoom, Steenbergen, Woensdrecht en Roosendaal. Samen timmeren ze aan de weg door middel van streekproducten. Dit leverde twee reuzen op: Ansjovion en Aspergilda. Als deze twee reuzen er op uit trekken worden ze vergezeld door het Errebeesjesorkest (aardbeienorkest), ofwel Corps des Fraises zoals op het vaandel van deze muziekgroep staat. Samen staan ze voor de drie A’s van de streekproducten van de Brabantse Wal: ansjovis, asperges en aardbeien. Ansjovion en Aspergilda zijn in 2003 opgericht en ze worden beheerd door de Stichting Reuzengezelschap De Brabantse Wal. Vier jaar later kregen ze van de gemeente Bergen op Zoom het inburgeringspaspoort. Op 6 juni 2011 zijn ze opnieuw in de kleren gestoken en kregen de koppen een nieuw aanzicht. De twee reuzen zijn toen ook met elkaar getrouwd. De mannelijke reus Ansjovion ziet er uit als een visserman (weervisser, een eeuwenoude techniek voor het vangen van ansjovis). Hij herinnert er aan dat de vroegere welvaart van Bergen op Zoom onder meer was gestoeld op ansjovis. Veel oude historische bronnen verwijzen daar naar. Op haar beurt is de vrouwelijke reus Aspergilda de verpersoonlijking van de asperge. Sinds de negentiende eeuw worden in Nederland op grotere schaal asperges gekweekt. Het oudste nog bestaande gebied uit die tijd is Bergen op Zoom en omgeving, de Brabantse Wal. Een derde streekproduct is de aardbei. Vandaar dat in Bergen op Zoom en op de Brabantse Wal wordt gesproken van de drie A’s. Sinds 2024 heeft dit reuzenpaar gezelschap gekregen van een klein reusje, genaamd Fraise. Dit kleine reusje ‘speelt’ met zijn tuba in het ‘errebeesjes’-orkest, en wordt voor bewogen op een driewieler. Daarmee is Bergen op Zoom weer een nieuwe reus rijker. Sinds 2011 is er een vierde A, van het nieuwe aardappeltje van het naburige Tholen. Dat deze vierde A is toegevoegd vloeit voort uit het denken in de Brabantse Wal, hartland van de Delta die op zijn beurt wordt gevormd door de provincies Noord-Brabant, Zeeland, Antwerpen, Oost- en West-Vlaanderen en Zuid-Holland. Een streekproduct dat gebruikt wordt om de cultuurhistorische banden aan te halen met een andere regio is bijzonder. De bouw van Aspergilda en Ansjovion heeft enkele jaren geduurd, zegt Hans Boschman (1951), in de jaren ’80 van de vorige eeuw betrokken bij de bouw van een paar reuzen die het historisch dweilen tijdens Vastenavond (carnaval) in Bergen op Zoom een nieuwe impuls moesten geven. Deze reuzen deden waarvoor ze bedoeld waren en werden weer afgebroken, maar het idee liet Hans Boschman niet los. Hij bedacht een verhaal met als titel ‘Lofdicht der delicatessen’ waarin de hoofdrol was weggelegd voor twee reuzen: Scheldeprins Ansjovion en de aller-beminnelijkste hoveniersdochter Aspergilda. Vissers die hun netten uitwierpen in de Zeeuwse wateren vreesden de woeste Scheldeprins Ansjovion. Er werd beweerd dat deze ‘zeezuiper’ de hoveniersdochter Aspergilda naar de diepste krochten van de Schelde had meegevoerd. Maar iedereen bleek zich deerlijk te hebben vergist. Ansjovion was juist een goedzak die Aspergilda tijdens een storm had gered De groep rond de twee reuzen en het Errebeesjesorkest heeft eigen tradities ontwikkeld. Het seizoen van optredens wordt afgesloten met een bijeenkomst die ‘Loofverbranding’ wordt genoemd. Vroeger werd aan het eind van het aspergeseizoen het loof verbrand. Tijdens de Loofverbranding zingen de reuzenmensen rond Aspergilda en Ansjovion het Reuzenlied van de Brabantse Wal: En Aspergilda is een reuzenmeid en hij een flinke vent, Ansjovion, dat is zijn naam, denk wel dat je ze kent, Ze zijn onafscheidelijk, ze horen bij elkaar, Al jarenlang zijn zij dan ook een echt reuzenpaar.’ Auteur Paul Spapens Vereniging Reuzengenootschap De Brabantse Wal heeft een eigen website.

De Reuzen van Anderlecht en van de processie van Sint-Guido en Onze-Lieve-Vrouw-van-Gratie Deze processie telt ook negen reuzen : de hertog van Aumale, Erasmus, Guido, Goedele, Poje, Onulf, Berta, Rikske de Molenaar en Dongui. Zij maken hun opwachting op evenementen in heel België. Guido en Goedele komen naar Oisterwijk. De negen reuzen van Anderlecht komen sinds het einde van de jaren tachtig om de organisatie van de processie van Sint-Guido en Onze-Lieve-Vrouw-van-Gratie te ondersteunen. Ze werden geboren uit de emulatie rond de heropleving van de processie aan het einde van de jaren tachtig en werden bedacht en gerealiseerd door Jacques Vandevelde, de voormalige president van de handelsvereniging Wayez, Formanoire en Aumale; Michel Loonen en Albert Brassaert. De reuzen verwijzen naar personages uit de geschiedenis van Anderlecht. Ze maken hun opwachting op verschillende evenementen in het hele land en soms ook in het buitenland. De reuzen imponeren en vermaken het publiek met hun joviale karakter. Alle reuzen worden op de schouders gedragen. Het dansen en dragen vereisen behendigheid van de dragers die elkaar afwisselen en de veiligheid garanderen. De vereniging zorgt ook voor hun bewaring en onderhoud.

Wij, De Koninklijke Steltenlopers van Merchtem, zijn een Vlaamse folkloristische vereniging die aan steltenlopen doet. Onze vereniging bestaat uit ongeveer honderd leden, onder wie steltenlopers, klompen- of blokkenlopers en een harmonie van 25 personen. We nemen deel aan stoeten, parades, taptoes en andere evenementen in binnen- en buitenland. Wij lopen op stelten die in lengte variëren van 1 meter tot maximaal 4,09 meter onder de voet. De hoogste stelten wegen 10 tot 12 kilogram en zijn enkel weggelegd voor de meest ervaren leden, na jaren oefening. De blokkenlopers marcheren per drie in drie paar klompen die op ski’s zijn bevestigd. Ze moeten synchroon blijven marcheren, zo niet vallen ze om. Daarnaast zorgt onze bruisende muziekselectie voor sfeer tijdens de stoet met (bekende) liedjes.

De eerste verschijning van de Maastrichtse stadsreus Gigantius dateert van 1550. Om te begrijpen waar hij vandaan komt, moeten we dus in de historie duiken van de stad in het midden van de 16e eeuw. Maastricht anno 1550 Het Middeleeuwse Maastricht was een soort van stadsstaat met een bijzonder regime, de zogeheten tweeherigheid. De stad stond onder gezag van zowel de Hertog van Brabant als de Prins-Bisschop van Luik. Een bijzonder ingewikkelde bestuurlijke situatie. Dit maakte dat de mensen bovenal Maastrichtenaar waren. Als vesting- en handelsstad en bedevaartstad waren er veel mensen van elders in de stad (zo’n 60%). De saamhorigheid van Maastrichtenaar zijn en samen binnen de veilige muren een gemeenschap vormen, maakte dat de stad feitelijk de multi-culturele samenleving ‘avant la lettre’. De Maastrichtse stedeling was zich bewust van zijn kracht en kwam op voor zijn identiteit. Karel V en Blyde Incomste Uiteindelijk kwam de macht toentertijd samen bij Keizer Karel V, van het grote Habsburgse Rijk. Hij wilde graag naar een meer gecentraliseerde staat toe. Toen hij bij een Blyde Incomste zijn zoon Philips II in Maastricht kwam voorstellen, grepen de burgers van de stad dat aan om een grote pop, een Germaanse krijger, naast de stadspoort te zetten. Aan de riem van deze reus twee poppen, symboliserend de twee feitelijke machthebbers, de Prins-Bisschop van Luik en de Hertog van Brabant (in feite Karel V zelf). Met andere woorden de burgerij sprak uit: ‘de macht is aan het volk, wij hebben jullie in onze zak zitten.’ Het ontstaan van de huidige stadsreus In 1968 werd bovenstaande geschiedenis ontdekt in een oud Spaans geschrift. Een groep geïnspireerde Maastrichtenaren heeft het waargebeurde verhaal nieuw leven ingeblazen door een grote reus te bouwen, Stadsreus Gigantius. Hij werd als geschenk aangeboden aan de stad. De eerste verschijning in het openbaar was tijdens carnaval 1968. Eind 1968 werd een gilde opgericht dat voor de instandhouding van Gigantius en zijn representatieve “verplichtingen” voor de stad verantwoordelijk zou zijn. In 1977 werd Gigantius officieel ingeschreven in de Burgelijke Stand van de Gemeente Maastricht door Michel Debats, destijds locoburgemeester van Maastricht. Reuzen Guntrud uit Venlo en Don Christoph uit Hasselt traden op als respectievelijk meter en peter van Gigantius. In 1968 had Gigantius nog het uiterlijk van een soort Romein. In de loop der tijd is hij meermalen “omgebouwd” tot meer getrouwe weergave van oorspronkelijke verhaal uit 1550. 50 jaar Gigantius In ruim 50 jaar tijd is Stadsreus Gigantius uitgegroeid tot een echt stadssymbool. Hij symboliseert de identiteit van de Maastrichtenaar, maar staat tevens voor de vrijheid van meningsuiting en “de macht aan het volk”. Het is dan ook niet voor niets dat hij bijvoorbeeld acte de presence gaf bij de Eurotop in 1991 in Maastricht. En toen de” blijde inkomste” van de huidige Koningin Maxima in Limburg in de hoofdstad Maastricht in 2001 plaatsvond, was het ook Gigantius die haar verwelkomde. In 2019 werd het 50-jarig jubileum van Stadsreus Gigantius groots gevierd. De reuzencultuur Het bouwen en rondtrekken met reuzen is een goed gebruik in een deel van Europa. Belgie, Frankrijk, Noord-Spanje, delen van Duitsland, Nederland kennen reuzen. Het is een traditie om met metershoge poppen allerlei optochten en evenementen op te luisteren en alle technieken, betekenissen en rituelen die daarmee gepaard gaan. Het geloof in reuzen is zo oud als de mensheid; we komen ze dan ook in alle culturen tegen. In de Middeleeuwen werkte de Katholieke Kerk mee aan de instandhouding van de reuzenmythen, die nog uit de Keltische tijd stamden. Na de kerstening liepen vele reuzen, vaak getransformeerd als een Goliath figuur, mee in processies. Heden ten dage is het nog altijd een belangrijk onderdeel van de volkscultuur. De reuzentraditie wordt betiteld als cultureel erfgoed en de reuzencultuur is heel divers. Iedere reus kent zijn eigen verhaal en het ‘leven van een reus’ vertoont veel gelijkenissen met dat van een mens. Ze worden gedoopt, ingeschreven in het bevolkingsregister, trouwen en krijgen kinderen. Ieder van die bijzondere momenten in het leven van de reus geeft aanleiding tot een publiek feest, waardoor de reuzen stevig ingebed zijn in de lokale feestcultuur.

Op de grote vlakte tussen Alphen, Chaam en Gilze, waar nu de rijksbossen zijn, woonde een kleine familie reuzen: vader, moeder en dochter. Wellicht wonen ze er nog, maar niemand weet precies waar. Er zijn wel enkele aanwijzigingen. Zo is het Putven, wat vroeger het Puitven genoemd werd, de plaats waar reus Puit of Pa Puit zich waarschijnlijk elk jaar wast. De reuzin heet Maai, Ma Maai. Zij wast zich wel twee keer per jaar in het zogenaamde Maaiven. Reuzendochters badderen bij ma tot ze ongeveer 500 zijn, en reuzenjongens bij pa. Toen zo rond het jaar 700 mensen zich begonnen te vestigen in deze streek werden ze onder de reuzen verdeeld. Ma Maai nam Chaam, Pa Puit kreeg Alphen en de dochter, die Gullemoei heette, ontfermde zich over Gilze, dat toen nog Gulisa heette. Gullemoei was net volwassen geworden, dus 750, vandaar. Toen er later nóg een reuzenbaby geboren werd, Ulkje, werd beschreven dat die Ulicoten zou aannemen, mocht dat ooit ontstaan. Gullemoei ging vaak naar haar klein dorpke kijken. Ze lag dan dagen languit op haar buik in het zand, onzichtbaar natuurlijk, het (zware) hoofd steunend op de ellebogen en liet haar voeten telkens in het zand ploffen. Daardoor zijn de hopen en kuilen ontstaan die je nu nog terugvindt op Klein Zwitserland. Telkens als de meinzen iets met elkaar gingen ondernemen lag Gullemoei vol verwondering te kijken. Ze was dat zelf niet gewend, want ze was maar alleen; althans Ulkje was nog maar 100. Daar viel nog niet veel mee te beginnen. Bovendien zou die later toch maar naar Ulicoten gaan. Eigenlijk wilde Gullemoei graag bij die groepjes meinzen horen, maar ze durfde niet, bang om de meinzen zo bang te maken dat ze op de vlucht zouden slaan. En dan had ze niks meer. Wat ze deed was deze groepen meinzen stiekem helpen. Als die bijvoorbeeld een stuk bos wilden rooien om een nieuwe akker te maken, ging ze ’s nachts wel eens hard tegen dat stuk bos staan aanblazen zodat de bomen al half omver lagen. Ze at er dan zelf wel enkele van op, want ze had van dat geblaas natuurlijk reuzenhonger gekregen. Als de meinzen ’s morgens terug kwamen dachten die natuurlijk dat het gestormd had. Ze zijn die akker altijd de “wendakker” blijven noemen. Een andere keer was een groepje meinzen bezig met het graven van een diepe kuil om water uit te kunnen scheppen. Alles was nog primitief toen en er was beslist nog geen waterleiding. Maar iedere keer stroomde de kuil vol met drijfzand en moesten de dorpelingen opnieuw beginnen. En het gat werd zo breed dat het de fundering van het nieuwe kerkje begon te ondermijnen. Op een nacht bracht Gullemoei, die het geploeter van de meinsjes had aangezien, een holle eik mee uit het grote bos. Het binnenste was ooit leeg geschraapt door Pa Puit, die erg van eikenmerg hield, maar niet van schors. Ze plantte de boom rechtop in het gat. Met haar handen pakte ze enkele keren zand uit de buurt om het gat rondom op te vullen. Zo is de Spoel ontstaan, waar nu het Laarspad ligt. De eikenput is veel later terug gevonden en staat op de Tip, die ook wel ooit het Mgr. de Vetplein wordt genoemd.

Geïnspireerd door andere bestaande reuzengildes in Brabant , Limburg en België heeft folkloregroep Dikkemik het initiatief genomen om ook in ons dorp een reuzengilde op te richten. Hiertoe is een reuzenduo geïntroduceerd: Boel en Nölle Boel en Nölle staan symbool voor de eigen identiteit van Aarle-Rixtel. Het duo heeft jarenlang de Aarlenaren met zijn liedjes een blijvend wij- gevoel bezorgd en hiermee de actie Ale Blie flink aangejaagd. Heden ten dage zijn ze tevens het zinnebeeld van sociale cohesie en onderlinge verbondenheid. In januari 2022 werd het duo op kasteel Croy op een ludieke wijze geïntroduceerd en werden de eerste reuzengildebroeders en – zusters welkom geheten. Inmiddels is het reuzengilde officieel geïnstalleerd. het Aarlese reuzengilde maakt deel uit van de Nederlandse reuzenfederatie Op 10 april 2022 werden beide reuzen door burgemeester Frank van der Meijden officieel ingeschreven in het bevolkingsregister van de gemeente Laarbeek. Tevens werden beide reuzen gedoopt door Diaken Ton Schepens.Dit gebeurde in de voormalige constructiehal van klokkengieterij Petit& Fritsen De reuzen zijn ontworpen en gemaakt door Ria Nooijen en Diny Beniers. De gebroeders Keunen van www.keunenkunststoffen.nl hebben gratis bijgedragen aan het produceren van de polyester onderdelen. Frans en Henk Beniers hebben de technische uitvoering verzorgd.

Showkorps Willen Is Kunnen Uitgedost in kleurrijk uniform is Showkorps Willen is Kunnen (WIK) een graag gezien gast in binnen- en buitenland. Op de pupiter staat pop-, jazz-, rock- en filmmuziek. De moderne strakke drumline springt meteen in het oog en wordt bijgestaan door een uitgebalanceerde harmonieuze brasssectie. Het melodisch percussie-instrumentarium maakt het voorkomen van dit topkorps compleet. Al sinds 1951 staat Showkorps WIK op de Europese taptoevelden en speelt het keurige en publieksgerichte optochten. Het publiek kijkt, aanschouwt en geniet, want WIK is niet zomaar een voorbij marcherende muziekgroep. De groep staat garant voor een totaalbeleving waar alle zintuigen van genieten. Een vijftien minuten durende show is het jaarlijkse hoogtepunt en het product waar WIK zichzelf telkens mee op de kaart zet als topkorps in België. Na 40 georganiseerde bandshows, meer dan 1500 optredens in binnen- en buitenland en met een kast vol prijzenbekers, kan het niet anders dat Showkorps WIK een begrip is geworden in de showkorpswereld. Een modern ensemble Het korps heeft sinds haar bestaan verschillende stijlen gekend, elk met hun eigen kenmerken. Doorheen de jaren heeft het korps zich ontwikkeld van een klassieke drumband tot een strak en modern showensemble. Het huidige korps kiest voor een moderne showopzet bestaande uit een uitdagende choreografie en een toegankelijk maar uniek repertoire van muziek gerelateerd aan het showthema. Het geheel wordt gebracht door een gebalanceerd ensemble van koperblazers (de hornline), marcherend slagwerk (de drumline) en melodische percussie (het front ensemble).

De wijk van de Brusselpoort had van oudsher ook zijn eigen reuzen. Jan, Mie en Polidor zouden in 1929 ontstaan zijn in het winkelcentrum van de Brusselpoort aan de Brusselsesteenweg en in de oorlogsjaren weer van het toneel verdwenen zijn. Er is niet veel meer geweten dan dat ze werden bovengehaald bij diverse Halse feestelijkheden. Uit verschillende bronnen blijkt nu dat de reuzen zelfs zouden dateren uit 1905. De reuzen werden eind jaren tachtig herboren, maar verdwenen in de jaren 90 opnieuw van het toneel. Polidor werd uiteindelijk teruggevonden in een schuur en geschonken aan het Streekmuseum. Toen het museum eind 2015 verhuisde naar den Ast, is de reuzenzoon weer opgedoken en werd de Confrérie gevraagd om hem onder zijn hoede te nemen. Er werd al snel besloten om Polidor te restaureren en toe te voegen aan de Halse reuzenfamilie. Tijdens de Coronaperiode begon het idee om de drie reuzen te doen herleven steeds luider te klinken en werd op basis van een aantal schetsen nagedacht over de gepaste bouwmethodes. Aangezien er door de Covid periode niet veel activiteiten meer voorzien waren, kon de Confrérie zich volop concentreren op deze drie nieuwe telgen. Met fierheid kon het gemoderniseerde reuzengezin uiteindelijk in oktober 2022 aan het publiek worden voorgesteld ter gelegenheid van 15 jaar Confrérie van de Vaantjesboer.

De Vrienden van de Caou en hun reus zijn een vereniging van carnavalstraditie (processies, cavalcades, rondes, demonstraties, festivals) gevestigd in Merville (Noord-Frankrijk), opgericht in 1998. Voldoet aan artikel 6 van het decreet van 16 augustus 1901. Verklaard bij de subprefectuur Duinkerke op 30 juni 1998. Ingevoegd in het Publicatieblad nr. 31 van 1 augustus 1998, blz. 4309.Met respect voor de eeuwenoude traditie wordt de Caou de Merville alleen op de rug van mannen gedragen. We hebben veel plezier gehad met het maken van deze site die is gemaakt om u Le Caou en de mensen die het live maken te laten kennen, maar ook om de vragen te beantwoorden die velen van u ons stellen tijdens onze diensten. De reus wordt vergezeld door twee kinderen met kleine hoofden. Zij komen uit Frankrijk en komen met een grote groep dragers en muzikanten!

Georges Delizée is de naam. Hij was journalist van diverse kranten en hij is de maker van de Wallonse Almanak. De eerste versie van deze reus werd in 1976 gemaakt door de familie Cambier. Het werd in 1999 volledig vernieuwd door Xavier Parmentier dankzij de bij het plaatselijke VVV-kantoor en in januari 2000 aan het publiek gepresenteerd. Deze reus vertegenwoordigt een schrijver uit Flobecquois die leefde tussen 1894 en 1969. Van 1945 tot 1963 schreef Delizée de Waalse column in de weekbladen “Le Postillon” en “L’écho de la Dendre”. Van 1947 tot 1958 hij nam de literaire leiding van de Waalse Literaire en Artistieke Almanak op zich. Van 1922 tot 1953 publiceerde hij talrijke studies, verhalen, korte verhalen en conferentieverslagen in literaire tijdschriften, weekbladen en kranten. Deze reus wordt gedragen door één man Hij is 3m70 lang en weegt ongeveer 85Kg

Een dweilorkest uit het mooie Heukelom. In april 1988 opgericht , we begonnen met een instrument, een grote trom. De trom werd gekocht met carnaval en toen ontstond het idee om een dweilorkest op te richten. De meeste leden hadden nog nooit een instrument bespeeld maar dat mocht de pret niet drukken. Samen met een dirigent werden er instrumenten aangeschaft en zo ontstond ons dweilorkest. Wat dit jaar dus 37 jaar bestaat Ons dweilorkest bestaat uit 26 leden van 19 tot 75 jaar oud. Ieder jaar lopen we samen met de rommelpot mee in de carnavals optocht in Oisterwijk en Berkel-Enschot .verder hebben we door het jaar heen diverse optredens. Traditie getrouw gaan we ook vanaf 1999 ieder jaar naar de wijnfeesten met ons dweilorkest, dat is elk jaar een groot feest. Van Heukelom het leukste en gezelligste orkest uit Heukelom.

Lucius en Amaka uit Heerlen Lucius Romeins erfgoed in Heerlen al meer dan 2000 jaar geleden. Hij wordt voor het eerst buiten Heerlen vergezeld door Reuzin Amaka. Een 2 eeuwen oude liefde wordt eindelijk bezegeld door een huwelijk. De bruiloft was in juni 2025 een feit met vele reuzen getuigen.

Sébastien en Madame Tramasure. Familie vanaf 1260 in Lessines oftewel Lessen. Zeer belangrijk voor de historie en voor de stad. Zij komen met een achttal dragers en worden vergezeld door de Koninklijke Fanfare De Ware Vrienden der Eendracht uit Edingen! Zo’n twaalf muzikanten sterk.

Désiré le Potier , een pottenbakker dus met Omer l’apprenti Potier oftewel zijn leerling. Zij komen als afgevaardigden uit het land van de reuzen. Terre des Géants. Ath al vanaf Philips de Stoute de reuzenhoofdstad met zelfs een eigen museum. De reuzen uit Ath zijn Unesco Werelderfgoed.

Valuas en Guntrund van Venlo ooit begonnen als de Bijbelse figuren Goliath en Goliathinne maar later getransformeerd naar een echtpaar dat aan het begin van de jaartelling heeft geleefd en Valuas was hoofdman van een Germaanse stam aan de Rijn. Tijdens de Mariaprocessie van 1486 wordt in de stadsarchieven al gewag gemaakt van reuzen. Venlo heeft de langst aaneengesloten reuzentraditie.

CARNAVAL Carnaval en Zelzate zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De gemeente kent een zeer rijke geschiedenis voor het vieren van carnaval. De laatste jaren is carnaval aan een nieuwe opmars bezig door de inspanningen van organisatiecomité Oowé herleeft carnaval stilaan terug. De gemeentelijke feestcommissie organiseert in samenwerking met het lokaal bestuur een scholenstoet en een avondstoet in Zelzate. Organisatiecomité Oowé organiseert jaarlijks het kindercarnaval. Meer info over carnaval en andere activiteiten van de gemeentelijke feestcommissie vind je op hun facebookpagina. DE REUZEN VAN DE KATTE De reuzenfamilie van onze volkswijk De Katte zijn, hoe kan het ook anders, katten. De rosse kater Felix en de grijze kattin Mina zijn het ouderpaar. Zij dateren van 1959. Hun kinderen Minoe en Pierken werden geboren in 1961. In 2007 kwamen er de beide kleinkinderen Minette en Pitoe bij naar aanleiding van het 50-jarig bestaan van het feestcomité. Jaarlijks wordt in de wijk de Kattenstoet georganiseerd als hoogtepunt van Kattekermis. Goed weer, veel volk, leuke muziekkorpsen en vele reuzen die de Zelzaatse kattenreuzen vergezellen maken een bezoek aan dit evenement echt de moeite waard.

De Dutch Pipes and Drums uit Tilburg zijn in 1953 opgericht als een jeugddoedelzakband genaamd ‘De Scotjes’, als eerbetoon aan hun Schotse bevrijders van de 15e Divisie in oktober 1944. De band werd al in hun beginjaren beroemd en iedereen in Nederland kende het van radio en televisie; Ze namen onder andere deel aan de eerste experimentele vooropnamen voor kleurentelevisie, acteerden in de eerste kleurenshow van Nederland in 1957, de Mounties show en de Rudi Carell-show. In de jaren daarna (jaren zeventig) keerden diverse oud-leden terug in de band. De leeftijdsgrens die in 1953 in de instelling was vastgesteld op 14 jaar (in 1968 verhoogd tot 18 jaar) werd afgeschaft. Omdat de kleine ‘Scotjes’ volwassen ‘Scotsman’ waren geworden, besloot de band de oorspronkelijke naam ‘De Scotjes’ te veranderen in ‘Dutch Pipes & Drums’. De grote doorbraak kwam in 2005 toen de band de kans kreeg om mee te spelen op de Netherlands Military Taptoe. In de jaren die volgden speelden de Dutch Pipes and Drums op grote evenementen in België, Denemarken, Frankrijk, Duitsland, Malta, Noorwegen en Spanje. De band is lid van de Nederlandse Organisatie van Doedelzakbands en ook van de Royal Scottish Pipe Band Association. De band is bijzonder trots op de officiële status van pipe band van de wereldwijde Clan Donald-organisatie. De benoeming als officiële band van de clantak vond plaats door het 24e hoofd van Clan Ranald, Sir Ranald Alexander MacDonald van Clanranald, ook bekend als de kapitein van Clan Ranald, die ook beschermheer is van de Nederlandse Pipes and Drums.